چند نکته در حمام های قدیم وجود داشته که به آنها اشاره میکنیم
1- در آن زمان درحمامها دلاکها به دلاکی مردم مشغول بوده اند. حالا هروقت اسم دلاک بیاید، برای ما یک شغل بسیار بیکلاس وبروزن حمال است. اما اگر دقیق شوید میبینید که امروزه بعضی از پزشکان برای درمان برخی بیماران، آنها را پیش «ماساژور» میفرستند. ماساژور همان دلاک است با این تغییر که این کلمه برای ما باکلاس است. امروزه برای درمان پیش ماساژورهای باکلاس میرویم وکلی پول میدهیم، آنروزها دلاک بیکلاس، باپولی بسیار ناچیز از بسیاری از بیماریها پیشگیری میکرد.
2- ابزار کار دلاک، یک کیسه پشمی با یک گلولهء گِلی سفیدرنگ بنام سفیدآب یا روشور بود که مواد اصلی تشکیل دهنده آن، یک نوع گِل مخصوص و چربی طبیعی که از نخاع حیوانات میگرفتند. آنها با این کار هم مردم را ماساژ میدادند وهم تمام روزنه های پوست را باز میکردند. امروزه مشخص شده که پوست انسان به اندازه دهان تنفس میکند. اگر روزنه های پوست مسدود باشند، بدن هوای لازم را تماماً از راه دهان جبران میکند وتعداد تنفس در دقیقه بالا میرود. بالا رفتن تعداد تنفس در دقیقه باعث کم شدن عمر میگردد.
این را هم بدانید که هیچ یک از صابونها و شامپوهای موجود در بازار نمیتوانند روزنه های پوست را به این دقت باز کنند.
3- شاید شنیده یا دیده باشید که گاهی کسی در حمام آواز میخواند. میدانید چرا؟ نه خوشی زیر دلش زده ونه دلش از جایی پراست. بلکه این رسمی است که حکمای قدیم در حمامها ایجاد کرده بودند. چون:
الف) بهترین کار برای تنقیه ( پاکسازی ) ریه ها داد زدن با یک ریتم ثابت است. نه فریاد بلند نه صدای کم وآواز خواندن بهترین نوع صداست.
ب) بهتر است قبل از آواز، ریه ها مرطوب شده باشند تا راحت تر پاک شوند.
ج) بهتر است در زمان پاکسازی ریه، بدن درحال ماساژ باشد.
پس بهترین جا وبهترین کار وبهترین حالت برای پاکسازی ریه ها، آواز در حمام مرطوب ودر حال ماساژ (دلک) است.
البته حمام رفتن در آن زمان، چند ساعتی بوده نه چند دقیقه ای!
انشاالله بزودی ساختمان حمامهای قدیم را تشریح خواهم نمود.